Już 29 sierpnia na letniej scenie Skweru w ramach Festiwalu WUJek wystąpi polsko - francuskie trio LOA FRIDA. Start 20.00., wstęp wolny! Przeczytajcie wywiad z Anką Ujmą, która w Loa Frida śpiewa, gra i komponuje.
1. Jesteś Polką ale od kilku lat mieszkasz i tworzysz we Francji. Jak do tego doszło?
Wyemigrowałam na stałe z Polski do Francji w 2005 roku. Moim mężem jest Francuz, Pierre (gra w Loa Frida). Poznałam go w Krakowie, moim rodzinnym mieście i to on jest powodem mojego wyjazdu z Polski – on oraz ciekawość świata ... Wyjeżdżając rzuciłam się na głęboką wodę, nie znałam języka ani Francji – miałam tylko jakieś wyobrażenia na jej temat. Pierwsze kilka lat spędziliśmy w Paryżu. Obecnie mieszkamy w malutkiej wsi na południu Francji i jest tu nam bardzo dobrze. Tu 2 lata temu powstała Loa Frida (2011 rok) i tu znowu zaczynam wszystko od nowa.
2. Czy możesz powiedzieć kilka słów o swojej wcześniejszej, "polskiej" działalności artystycznej? Z kim współpracowałaś? Jaka to była muzyka?
Moje początki to krakowski zespól Uistiti – art rockowa grupa. Nagraliśmy jeden album o nazwie „Uistiti”.
3. Czym różni się praca muzyka w Polsce od działania we Francji? Czy we Francji istnieje prężnie działająca scena muzyki alternatywnej?
We Francji działalność artystyczna jest lub może być bardziej zinstytucjonalizowana. Działa system, który ma chronić zawodowych artystów - intermittence du spectacle. Żeby być beneficjentem tego systemu trzeba opłacać składki. Pracodawca, który zatrudnia legalnie płaci dwa razy więcej niż artysta dostaje do ręki, stąd opłacane są składki. Ale tych dobrze płacących pracodawców trzeba najpierw znaleźć. Choć na papierze to wygląda ładnie w rzeczywistości już tak różowo nie jest. W większości pubów płacą na czarno (zdarza się, że i wcale nie płacą, najgorzej pod tym względem jest w Paryżu) ale jest sporo sal koncertowych w całej Francji, które działają zgodnie z prawem, są małe teatry, biblioteki, różnego rodzaju festiwale. Trzeba sobie jakoś radzić, ogromnie się napracować żeby dobić do odpowiedniego pułapu i się na nim utrzymać, ale wydaje się to realne. Co do sceny francuskiej to dobrze działa scena jazzowa, czy postjazzowa w Paryżu, i ja troche kontaktów z tą sceną miałam – nagrywając mój pierwszy projekt „Organic” - na kwartet smyczkowy, kontrabas, wibrafon, akordeon, perkusję i głos, choć „Organic” to nie jest projekt improwizowany. To piosenki stylistycznie czerpiące z muzyki minimalistycznej, repetytywnej - Steve Reich, oraz folku i popu. „Burning tapes” – drugie EP nagrałam również z muzykami jazzowymi.
Scena jazzowa jest pod mocnym wpływem albo muzyki folk (zwłaszcza afrykańskiej), albo są to hybrydy stylistyczne jazzowo - post rockowe z widocznym wpływem muzyki współczesnej. Scena alternatywna jest trochę w rozproszeniu, ciekawe zespoły hardcorowe są w małej miejscowości Pau – moj ulubiony to Kourgane, w Paryżu Jean Louis - psychedelic jazz , grupa poprockowa z pięknymi męskimi chórkami Syd Matters, ciekawa Mina Tindle... Tamtejsze paryskie środowisko muzyczne niestety jest dosyć zamknięte – co nie pozwoliło mi się dobrze rozsiąść w Paryżu i co najgorsze nie ma w tym mieście takiego fermentu artystycznego na jaki liczyłam. No i nie da sie tu grać regularnie i z tego wyżyć. Dlatego po kilku latach zaczęłam szukać innego miejsca dla siebie.
4. Na ile masz kontakt ze współczesną polską sceną muzyczną? Znasz jakieś ciekawe nowe polskie zespoły?
Nie mam za bardzo kontaktu z Polską sceną muzyczną. Ale wiem, że sporo się dzieje. Lubię Ballady i Romanse, Kapelę ze Wsi Warszawa, Babadag, Piotra Kurka, Skalpel, Bajzel.....
5. W jaki sposób opisałabyś muzykę tworzoną przez zespół Loa Frida? Jak zachęciłabyś polskiego słuchacza, żeby wybrał się na czwartkowy koncert do Skweru?
Loa Frida to taki lo-fi pop, aranże tworzone są z pomocą różnych elementów dostępnych pod ręką. Dzwoneczki, słoik, loop station i trochę elektroniki, gitara elektryczna, ukulele, klawisze vintage casio, glockenspiel, dziecięcy bębenek. To proste ale zróżnicowane instrumentarium w piosenkach ze skomplikowanym metrum, z nietypowymi melodiami czy nietypową formą piosenki, znakomicie się sprawdza. Jest nie tylko spokojnie i melancholijnie ale i energicznie, radośnie. Czwartkowy koncert to mój pierwszy koncert w Polsce z Loa Frida. Grałam w zeszłym roku w innym składzie i inny materiał na Re-wizje Festiwal i było świetnie. I na pewno następny mój koncert w Polsce, to będzie znowu inna bajka, bo nowe piosenki które właśnie przygotowuję będą bardziej electro. Więc w ten czwartek zagram materiał bardziej akustyczny i delikatny, z trochę dziwnym instrumentarium, z Francuzami którzy będą grać i śpiewać i próbować mówić po polsku :-)
Loa Frida to taki lo-fi pop, aranże tworzone są z pomocą różnych elementów dostępnych pod ręką. Dzwoneczki, słoik, loop station i trochę elektroniki, gitara elektryczna, ukulele, klawisze vintage casio, glockenspiel, dziecięcy bębenek. To proste ale zróżnicowane instrumentarium w piosenkach ze skomplikowanym metrum, z nietypowymi melodiami czy nietypową formą piosenki, znakomicie się sprawdza. Jest nie tylko spokojnie i melancholijnie ale i energicznie, radośnie. Czwartkowy koncert to mój pierwszy koncert w Polsce z Loa Frida. Grałam w zeszłym roku w innym składzie i inny materiał na Re-wizje Festiwal i było świetnie. I na pewno następny mój koncert w Polsce, to będzie znowu inna bajka, bo nowe piosenki które właśnie przygotowuję będą bardziej electro. Więc w ten czwartek zagram materiał bardziej akustyczny i delikatny, z trochę dziwnym instrumentarium, z Francuzami którzy będą grać i śpiewać i próbować mówić po polsku :-)
6. Jakie dalsze plany muzyczne? Czy chcecie koncentrować się na rynku francuskim czy raczej myślicie bardziej międzynarodowo?
Gramy we Francji, na razie zwłaszcza na południu Francji ale coraz bardziej się to rozkręca.
Bardzo bym chciała jednak bywać częściej w Polsce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz